Holidays!

Christmas again!

Μου αρέσουν πολύ τα Χριστούγεννα! Το έχω ξαναπεί και στο παρελθόν, γι' αυτό και δεν θα επεκταθώ! Αυτή, λοιπόν, είναι η πρώτη από τις πολλές φωτό που θα ακολουθήσουν!

Tired!

Σήμερα στο γραφείο όλοι είμαστε πτώματα! Σκεφτόμαστε συνέχεια τις διακοπές των Χριστουγέννων και πότε θα πάρουμε άδεια! Κλασικοί Έλληνες...



Υ.Γ. Νυστάζω!!!!!

Guys!

Μπορεί κανείς να μου πει γιατί οι άντρες τα πάνε τόσο καλά με την Τεχνολογία και συγκεκριμένα με τους Ηλεκτρονικούς Υπολογιστές; Πώς γίνεται, χωρίς να έχουν σπουδάσει το αντικείμενο, χωρίς να έχουν παρακολουθήσει κάποιο σεμινάριο, να γνωρίζουν απίστευτες λεπτομέρειες για τα πιο απίστευτα πράγματα και να μπορούν να τους αποσυναρμολογούν και να βρίσκουν τις βλάβες, όσο εύκολα εμείς «αποσυναρμολογούμε» την ντουλάπα μας και βρίσκουμε ποιο σύνολο ταιριάζει στην εκάστοτε περίσταση; Όσους κι αν έχω συναντήσει, από τους πιο μικρούς, μέχρι τους πιο μεγάλους (που ήδη είχαν πατήσει τα 30 ,όταν είδαν οθόνη για πρώτη φορά), έχουν μια καταπληκτική ευκολία να μαθαίνουν τις λειτουργίες τους, καθώς και να παρακολουθούν τις τελευταίες εξελίξεις σε όλους τους τομείς! Σίγουρα υπάρχουν και γυναίκες που έχουν εκ φύσεως αυτή την ευκολία, αλλά σίγουρα είναι λιγότερες και η αλήθεια είναι ότι δεν έχω συναντήσει καμία. Και δεν μιλάω για όσες το έχουν σπουδάσει το αντικείμενο, αλλά για τις αυτοδίδακτες! Στην εργασία που βρίσκομαι τώρα είμαστε 6 γυναίκες και 4 άντρες! Μόνο ένας έχει σπουδάσει κάτι σχετικό με Η/Υ, οι άλλοι είναι άλλων ειδικοτήτων. Παρ’ όλα αυτά γνωρίζουν τα πάντα (οκ, μπορεί να υπερβάλλω) και συνεχώς ενημερώνονται για τα υπόλοιπα! Όσο για τις γυναίκες είμαστε όλες στο ίδιο επίπεδο, άσχετα αν οι σπουδές μας ήταν προς την θετική ή θεωρητική κατεύθυνση. Ποια λειτουργία του εγκεφάλου, λοιπόν, είναι υπεύθυνη γι’ αυτή την ευκολία στην εκμάθηση των Η/Υ και γενικότερα των μηχανημάτων; Γιατί την θέλω κι εγώ!!!

Laser!

Να κάνω ή να μην κάνω laser; Ιδού η απορία!

Cell phone!

Θέλω να πάρω κινητό! Επειγόντως! Τα άτιμα, όμως, είναι τόσα πολλά, σε τόσα διαφορετικά μεγέθη, σχήματα και χρώματα που δεν μπορώ να διαλέξω! Κάθε φορά που κοιτάζω καταλόγους καταστημάτων κινητής τηλεφωνίας ζαλίζομαι! Έχετε να μου προτείνετε κάποιο;

Ίχνη!

Το ελληνικό CSI! Καλή η προσπάθεια, το περίμενα χειρότερο! Βέβαια ο Παπαλουκάς δεν έχει καμιά σχέση με τον Grisom! Παρ'όλα αυτά βλέπεται ευχάριστα!

Απογοήτευση!

Απογοήτευση! Μεγάλη απογοήτευση! Φέτος δεν μου αρέσει τίποτα στην τηλεόραση! Πώς θα βγάλω τον χειμώνα;

Hold on - KT Tunstall

Say you to me
You're a bird with an eye for anything shiny
Searching the land for a hero of a man
You say I need
More than my fair share of attention
But I think you know
That just isn't so

Oh underneath I felt the fire of a burning question
Tearing me apart,
Right from the very start.
And now I see,
That it don't take a trick
Of the light to excite me.
So Strong
So Long
You'll see

Hold on to what you've been given lately.
Hold on to what you know you've got.
Hold on to what you've been given lately.
Hold on 'cause the world will turn if you're ready or not.


Simplicity,
A heart of gold, an old head in young shoulders
Quiet and lovely,
Becoming part of me.
And now I see from a handful of names and a thousand faces.


One light burning
Fiercely

I was tired of January
I was tired of June
I felt a change a-coming
oh oh
I was tired of January
Tired of June
I felt a change a-coming
oh oh
I felt a change a-coming,
I felt a change a-coming,
I felt a change a-coming soon.


Hold on to what you've been given lately.
Hold on to what you know you've got.
Hold on to what you've been given lately.
Hold on 'cause the world will turn if you're ready or not.

Hold on to what you've been given lately.
Hold on to what you know you've got.
Hold on to what you've been given lately.
Hold on 'cause the world will turn if you're ready or not.

Well the world will turn if you're ready or not
Whoa-oh
Yes the world will turn if you're ready or n

Weddings!

Πολλοί γάμοι έπεσαν τώρα τελευταία!

Κατά τα άλλα ο θεσμός περνάει κρίση!

Heroes!

Αυτή θα ήθελα να είμαι!!!

Λ.Α.Π.Ε.

"Λαέ Συσπειρώσου

Την Κυριακή 16 Σεπτέμβρη ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΚΑΝΕΙΣ ΤΗΝ ΧΑΡΗ.

Πάρε ένα λευκό χαρτί, μια χαρτοπετσέτα, λίγο κωλόχαρτο, γράψε:

Λ. Α. Π. Ε.

που σημαίνει: Λαός Απογοητευμένος Πάντα Ενωμένος

και ρίξτο στην κάλπη.

Ας φτιάξουμε το δικό μας κόμμα, το κόμμα των Απογοητευμένων Πολιτών

Ας τους δόσουμε ένα μάθημα

Τώρα έχεις την επιλογή...Μην πείς μετά "μα τι να έκανα;" "

Το παραπάνω μήνυμα το έγραψε ένας συνάδελφός μου, ο οποίος ονειρεύεται να δημιουργήσει ένα κίνημα στις φετινές εκλογές, όπου όλοι θα γράψουν πάνω στα ψηφοδέλτια τα αρχικά Λ.Α.Π.Ε. έτσι ώστε να δώσουμε ένα μάθημα στους πολιτικούς! Αν και δεν συμφωνώ καθόλου μ'αυτό για διάφορους λόγους που δεν θα αναλύσω, βρήκα το συνθηματάκι συμπαθητικό και είπα να το μοιραστώ μαζί σας! :)

Comeback!

Έτσι ήταν η πρώτη μέρα στη δουλειά μετά από 33 μέρες άδειας! Σαν ένα σφυρί να με χτυπάει στο κεφάλι, ασταμάτητα...

Summertime!

Summertime, and the livin' is easy

Fish are jumpin' and the cotton is high

Oh! Your Daddy's rich and your Ma is good lookin'

So, hush little baby, don't you cry . . .

One of these mornin's

you're gonna rise up singin'

Then you'll spread your wings,

and you'll take to the sky

But 'till that mornin'

there's a nothin' can harm you,

with Daddy and Mammy standin' by . . .

But 'till that mornin'

there's a nothin' can harm you,

with Daddy and Mammy standin' by . . .

One Year!

Σήμερα κλείνει και το δικό μου blog ένα χρόνο!

Οφείλω να ομολογήσω ότι δεν γνώριζα σχεδόν τίποτα για την μπλογκόσφαιρα μέχρι που μπήκε στη ζωή μου ο Φανταχτερός Ιππότης. Βέβαια, κι αυτός από φίλους του μπήκε στο παιχνίδι και αν δεν κάνω λάθος την σκυτάλη έδωσε ο Βασιλιάς των Μπλογκς!

Ο λόγος, λοιπόν, που δημιούργησα το δικό μου ήταν καθαρά χρηστικός: ήθελα να μπορώ να σχολιάζω σε άλλους "επώνυμα", αλλά και να έχω ένα χόμπι στις δύσκολες ώρες της μοναξιάς!

Οι εντυπώσεις μου από τον "χώρο" μέχρι στιγμής είναι πολύ θετικές! Διαβάζω ενδιαφέροντα θέματα, έχω ανακαλύψει πραγματικά ταλαντούχους ανθρώπους, έχω γελάσει, έχω συγκινηθεί, έχω ζήσει ευχάριστες στιγμές. Και για μένα που όλη αυτή η χρονιά που πέρασε ήταν ιδιαιτέρως ανατρεπτική, τα παραπάνω είναι πολύ σημαντικά!

Τέλος, για την επόμενη χρονιά μου στην μπλογκόσφαιρα το μόνο που εύχομαι είναι να καταφέρω επιτέλους να απελευθερωθώ από την επαρχιώτικη νοοτροπία που κουβαλάω (εξού και ο τίτλος Βλάχα αν και δεν έχω βλάχικη καταγωγή), έτσι ώστε να ξεδιπλώσω το αστείρευτο ταλέντο μου στην συγγραφή και να σας χαρίσω εκπληκτικά κείμενα που θα συζητιούνται για χρόνια...

Υ.Γ. Ζήλεψα από τον Fukuru κι έβαλα κι εγώ τούρτα! Όποιος θέλει κομμάτι να απευθυνθεί στο ζαχαροπλαστείο της γειτονιάς του, να πάρει ένα και θα περάσω εγώ μετά να το πληρώσω!

Arts!

Με τις τέχνες δεν τα πάω καλά! Ίσως γιατί δεν έχω ασχοληθεί αρκετά, ίσως γιατί στο σχολείο δεν μάθαμε τίποτα γι' αυτές (ούτε στο Πανεπιστήμιο), ίσως γιατί τα διάφορα ντοκυμανταίρ στην τηλεόραση ήταν βαρετά, ίσως γιατί δεν το έχω μέσα μου! Ακόμα και στον κινηματογράφο, την πιο διαδεδομένη τέχνη, δεν μπορώ να πω ότι έχω εντρυφήσει αρκετά.

Αυτό, όμως, που έχω διαπιστώσει είναι ότι δεν χρειάζεται να είσαι ειδικός γνώστης για να σου αρέσει κάτι, να σου ξυπνά συναισθήματα και να σε κάνει να ταξιδεύεις, να ονειρεύεσαι. Το τελευταίο διάστημα, λοιπόν, έχω κολλήσει με το http://www.flickr.com/ . Εκεί έχω βρει αρκετούς αξιόλογους "καλλιτέχνες", ερασιτέχνες ως επί το πλείστον, οι οποίοι με τις φωτογραφίες τους με κάνουν να αισθάνομαι τα παραπάνω. Εκεί βρήκα κι αυτή τη φωτογραφία, την οποία αφιερώνω σε ένα Σ. που βρίσκεται μακριά μου...

Παρεμπιπτόντως, ο συγκεκριμένος καλλιτέχνης μου αρέσει πολύ!

Lights, Action, Go...

Μπροστά μου απλωνόταν μια κόκκινη θάλασσα. Μια απέραντη κόκκινη θάλασσα. Προσπαθούσα μέσα από τα θολά τζάμια να διακρίνω κάτι πέρα από το ανελέητο κόκκινο, αλλά μάταια...Γύρω μου κόσμος να αναστενάζει, να ξεφυσάει κι εγώ μόνη μου μες στο πλήθος να ανυπομονώ να φτάσω στην Ιθάκη μου. Η ατμόσφαιρα αποπνιχτική. Η μουσική η μόνη μου σωτηρία. Ακόμα μια φορά οι Fray ήταν μαζί μου, βοηθοί στην απελπισία μου. Ξαφνικά άρχισα να ιδρώνω και οι κλειστοφοβικές μου τάσεις βγήκαν στην επιφάνεια. 'Ημουν έτοιμη να εγκαταλείψω το "πλοίο" όταν επιτέλους η κατάσταση άρχισε να βελτιώνεται! Ευτυχώς αρχίσαμε να κινούμαστε....

Summertime!!!

Ballet!

Πολλές φορές εύχομαι να μπορούσα να ισορροπήσω τόσο αέρινα και κομψά, όπως μια μπαλαρίνα!

Melting!

Τις τελευταίες μέρες έτσι αισθάνομαι (όπως όλοι)! Πότε θα σταματήσει;

Υ.Γ. Ερώτηση: Είμαι η μόνη που η μετάφραση του blogspot στα Ελληνικά μου σπάει τα νεύρα;

Path...

Wherever you will go - The Calling

So lately been wondering
Who will be there to take my place
When I'm gone, you'll need love
To light the shadows on your face
If a greater wave shall fall
It'll fall upon us all
With those dreams that are set in stone
Could you make it on your own

If I could, then I would
I'll go wherever you will go
Way up high, or down low
I'll go wherever you will go

And maybe I'll find out
A way to make it back someday
To watch you, to guide you
Through the darkest of your days
If a greater wave shall fall
And fall upon us all
Then I hope there's someone out there
Who can bring me back to you

If I could, then I would
I'll go wherever you will go
Way up high, or down low
I'll go wherever you will go

I know now just quite how
My life and love might still go on
In your heart, in your mind
I'll stay with you for all of time

If I could, then I would
I'll go wherever you will go
Way up high, or down low
I'll go wherever you will go

If I could turn back time
I'll go wherever you will go
If I could make you mine
I'll go wherever you will go

Again!

Εντάξει, όπως όλοι έχετε καταλάβει, έχω τεράστιο κόλλημα με τα ζωάκια! Γατάκια, σκυλάκια, λαγουδάκια, χαμστεράκια ακόμα και ρινοκεράκια αποτελούν τρελή αδυναμία μου! Αν σ' αυτή τη ζωή δεν καταφέρω να κάνω οικογένεια, θα γίνω η τρελή της γειτονιάς με τις 30 γάτες μέσα στο σπίτι και τα 15 σκυλιά έξω και θα είμαι και πολύ ευτυχισμένη!!!

Υ.Γ. Οι φωτός με τα γατάκια είναι special αφιερωμένες στην γάτα του Σ. που γέννησε πρόσφατα πεντάδυμα, τα οποία χαίρουν άκρας υγείας! Γλυκουλίνι να σου ζήσουν!!!

Ωδή στο Ηράκλειο Κρήτης!

Εν όψει του ταξιδιού μου στο Ηράκλειο Κρήτης, δεν μπορούσα παρά να παραθέσω κάποιες πληροφορίες για την πόλη. Έχω να πάω στην Κρήτη πολλά χρόνια και είμαι σίγουρη ότι θα δω αρκετές αλλαγές. Περιττό να πω πόσο ανυπομονώ για το ταξίδι αυτό! Αν και πηγαίνω για επαγγελματικούς λόγους θα έχω ελεύθερο χρόνο για να γυρίσω την πόλη και ελπίζω να δω και κάποιους φίλους! Τις πηροφορίες τις βρήκα από το εξής site:

http://www.etravel.gr/A3io8eata_NIrakleiou_el.htm
Ο νομός Ηρακλείου είναι ο μεγαλύτερος της Κρήτης, έχει το μεγαλύτερο πληθυσμό, ενώ είναι και η πλουσιότερη περιοχή της έχοντας το μεγαλύτερο κατά κεφαλή εισόδημα. Ο νομός Ηρακλείου υποδιαιρείται σε 7 επαρχίες. Οι επαρχίες Μαλεβιζίου, Τεμένους και Πεδιάδος βρίσκονται στα βόρεια παράλια και οι επαρχίες Πυργιώτισσας, Καινουρίου, Μονοφατσίου και Βιάννου στο κέντρο και στα νότια παράλια. Οι κυριότερες πόλεις της περιοχής είναι το Ηρακλείο, τα Μάταλα, το Τυμπάκι, οι Μοίρες, και η 'Aνω Βιάννος.
Ο νομός Ηρακλείου βρίσκεται ανάμεσα σε δύο οροσειρές, την Ίδη στα δυτικά και τη Δίκτη στα ανατολικά. Οι κοιλάδες πίσω από την πόλη του Ηρακλείου παράγουν κάποια από τα ωραιότερα σταφύλια που χρησιμοποιούνται είτε ως φαγώσιμα, είτε για την παραγωγή σταφίδας. Σ' αυτές τις κοιλάδες ο 'Aγγλος αρχαιολόγος 'Aρθουρ Έβανς ανακάλυψε το μινωικό Παλάτι της Κνωσού, τα ερείπια ενός μεγάλου πολιτισμού.
Μια χαμηλή οροσειρά υψώνεται στο μέσο του νομού και κατεβαίνει στην Πεδιάδα της Μεσσαράς. Η εύφορη πεδιάδα της Μεσσαράς καλλιεργείται εδώ και χιλιάδες χρόνια. Εκεί βρίσκονται σημαντικές μινωικές, ελληνικές και ρωμαϊκές αρχαιολογικές περιοχές οι μεγαλύτερες από τις οποίες είναι η Φαιστός, η Αγία Τριάδα και η Γόρτυνα. Στα νότια υπάρχει μία άλλη χαμηλή οροσειρά, ο "Κοφινάς", που χωρίζει την πεδιάδα από την ακτή. Η εντυπωσιακή κορυφή του Ψηλορείτη, 2.456 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, είναι ορατή σχεδόν από όλα τα σημεία του νομού Ηρακλείου. Είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακή κατά τη διάρκεια του χειμώνα όταν είναι καλυμμένη με χιόνια.

Καιρός για μπάνια!

Ουφ!

Τι κάνεις όταν θέλεις να αποφύγεις κάποιον; Τι κάνεις όταν συνειδητοποιείς ότι δεν ταιριάζεις με τον συγκεκριμένο άνθρωπο και όχι μόνο δεν ταιριάζεις αλλά μερικές φορές σε κουράζει αφάνταστα; Κι έχεις κολλήσει με αυτόν και έχεις εξαντλήσει όλες τις πιστευτές δικαιολογίες για να τον αποφύγεις. Κάθε Τρίτη, κάθε αναθεματισμένη Τρίτη, προσπαθώ απεγνωσμένα να γλιτώσω από την εξής ερώτηση: «Λοιπόν, είσαι έτοιμη να πάμε για καφέ»; Και συνεχίζει έχοντας έτοιμο ένα ολόκληρο πρόγραμμα για το που θα πάμε, από ποιον δρόμο, τι θα πιούμε και τι θα συζητήσουμε. Και αρχίζει ο Γολγοθάς της γκρίνιας: «Εγώ λέω να πάμε εδώ κοντά στο Τάδε για να μην περπατάμε γιατί έχει και χάλια καιρό σήμερα, πολύ κρύο ή υγρασία ή ήλιο ή βροχή ή σύννεφα. Και σήμερα δεν αισθάνομαι καλά, με πονάει το κεφάλι ή δόντι ή αφτί ή κοιλιά ή μέση ή πατούσα και γενικά είμαι πεσμένη ή στεναχωρημένη ή απογοητευμένη ή βαρεμένη (ουπς αυτός είναι δικός μου χαρακτηρισμός) και ευτυχώς που υπάρχεις εσύ εδώ και μπορώ να μιλάω και γκρίνια, γκρίνια, γκρίνια, γκρίνια!» Κάθε Τρίτη συζητάμε τα ίδια θέματα για το τι της έκανε ο πρώην, για το τι της είπε (με κάθε ΑΣΗΜΑΝΤΗ λεπτομέρεια) ένας γκόμενος που θέλει (που μεταξύ μας δεν υπάρχει περίπτωση να της κάτσει, κάτι που είναι ολοφάνερο, αλλά αυτή δεν το καταλαβαίνει)! Και αυτό που μου την δίνει περισσότερο είναι ότι υπό διαφορετικές συνθήκες δεν θα μου έκανε παρέα, δεν θα μου έδινε καμία σημασία! Αλλά τώρα επειδή εδώ δεν έχει κανέναν άλλον μου έχει φορτωθεί ανεπανόρθωτα!!!
Έχω αναρωτηθεί από την μεριά μου αν εγώ είμαι η περίεργη, η αντικοινωνική που προτιμώ να είμαι στο γραφείο και να σερφάρω ή να παίζω παιχνίδια στον υπολογιστή παρά να βγω έξω για καφέ. Έχω αναρωτηθεί αν εγώ δεν είμαι τόσο ενδιαφέρον συνομιλητής ώστε να ξεκινήσω ένα άλλο θέμα συζήτησης εκτός από το να αναλωνόμαστε στο τι θέλει να πει ο γκόμενος με την φράση «Χάρηκα που τα είπαμε». Τέλος έχω αναρωτηθεί αν αυτό που συμβαίνει οφείλεται στην κρίση των ανθρωπίνων σχέσεων ή στην έλλειψη ενδιαφέροντος για συνάνθρωπο. Ε, λοιπόν δεν ισχύει τίποτα από τα παραπάνω! Απλώς η γυναίκα δεν αντέχεται!
Ελπίζω αύριο να βρω μια πειστική δικαιολογία και να την γλιτώσω! Γιατί διαφορετικά θα γίνω εγώ η γκρινιάρα και υστερική που δεν θα την αντέχει κανένας!

A hug please!

Επιστροφή!

Easter!

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!

Movies...

Μετά από πρόσκληση πάλι του Fukuru δεν γίνεται παρά να γράψω κι εγώ μερικές από τις αγαπημένες μου ταινίες. Επειδή πραγματικά δεν ήξερα ποιες να πρωτοδιαλέξω αποφάσισα να βάλω όσες μπορώ να δω ξανά και ξανά κι όσες έχω συνδέσει με ευχάριστες στιγμές της ζωής μου. Οφείλω να προειδοποιήσω ότι τα γούστα μου είναι λίγο έως πολύ girly, γι’ αυτό όσοι είστε fun της επιστημονικής φαντασίας ανεχτείτε με!

- Gone with the wind, γιατί η Vivien Leigh και ο Clark Gable είναι κορυφαίοι και οι ατάκες της ταινίας αξεπέραστες.

- The sound of music, γιατί βγάζει αθωότητα, παιδικότητα και είναι ένα διαχρονικό παραμύθι αγάπης.

- Dogville, γιατί θεωρώ ότι ο Lars von Trier είναι καταπληκτικός στο είδος του και η συγκεκριμένη ταινία με άφησε με πολλά συναισθήματα.

- House of flying Daggers ή αλλιώς Ιπτάμενα Στιλέτα του Zhang Yimou, μια ταινία έρωτα και πάθους που σε ταξιδεύει σε άλλους πολιτισμούς, με υπέροχη φωτογραφία και όμορφους ηθοποιούς.

- Lost in Translation, γιατί με έκανε να εκτιμήσω το ταλέντο του Bill Murray, να αγαπήσω την Scarlett Johansson και την Sofia Coppola.

- Pretty Woman, γιατί εξακολουθώ να λιώνω με ιστορίες αγάπης που έχουν happy end!

- City of Angels, γιατί εκτός των άλλων λάτρεψα το soundtrack.

Με τη σειρά μου λοιπόν δίνω την σκυτάλη στους:
Ιππότη
Tiranouli
Satya
Roupi
Tseligka
Moonshine
Crazycow

How to save a Life

Βράδυ Κυριακής, μιας όμορφης Κυριακής με γλυκό καιρό και κάτι γκρίζα συννεφάκια που σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν θα προλάβεις να φτάσεις στον προορισμό σου χωρίς να βραχείς, ανηφόριζε αργά το λοφάκι μέχρι που βρέθηκε στο ξέφωτο. Είχε πολλή υγρασία, το έδαφος ήταν βρεγμένο και τα κλαδιά των δέντρων έσταζαν, αλλά δεν την ένοιαζε τίποτα. Εξακολουθούσε να κοιτάει μακριά και να κάνει όνειρα κι ας ήξερε ότι δεν θα πραγματοποιούνταν. Με τα ακουστικά στα αφτιά, με τον σάκο στον ένα ώμο, φορώντας το χοντρό μπουφάν προχωρούσε κοιτώντας γύρω της. Δίπλα της περπατούσε ένα αγόρι, δεκαέξι χρονών να ήταν, που άκουγε δυνατά Linking Park, πιο δίπλα ένα κοριτσάκι που κρατούσε το mp3 της σφιχτά στα χέρια κι άκουγε Scissors Sisters, στο βάθος μια άλλη κοπέλα περπατούσε στο ρυθμό των Stereophonics και στο βάθος πρόσεξε δυο φιγούρες σ’ ένα παγκάκι, που κουνούσαν ρυθμικά τα πόδια τους τραγουδώντας Cure. Βγήκε από το σκοτεινό πάρκο, διέσχισε την λεωφόρο και σκέφτηκε να κάνει την διαδρομή με τα πόδια κι όχι με τρόλεϊ. Ο σάκος δεν ήταν βαρύς κι είχε ακόμα πολλές σκέψεις και όνειρα να κάνει. Πρόσεξε ότι κόσμος πολύς την ακολουθούσε. Όλοι με ακουστικά όπως και η ίδια. “What a wonderful world”, σκέφτηκε, “what a beautiful night”. Από παντού ακούγονταν μελωδίες, ξεχώρισε τους Placebo, U2, Rasorlight, Oasis, My Chemical Romance, Nickelback κι άλλα αγαπημένα συγκροτήματα που την έκαναν να ταξιδεύει σε άλλους κόσμους. Φτάνοντας στο άλσος συνειδητοποίησε ότι το πλήθος μεγάλωνε σιγά-σιγά κι όλο και περισσότερες μουσικές ακούγονταν. Ξαφνικά ένιωσε να την σηκώνουν στα χέρια και να την οδηγούν σε μια πλατφόρμα στην άκρη του άλσους. Μη μπορώντας να κάνει κάτι άλλο, πήρε το μικρόφωνο και άρχισε να τραγουδάει τους Fray.

"How To Save A Life"

Step one you say we need to talk
He walks you say sit down it's just a talk
He smiles politely back at you
You stare politely right on through
Some sort of window to your right
As he goes left and you stay right
Between the lines of fear and blame
And you begin to wonder why you came

Where did I go wrong, I lost a friend
Somewhere along in the bitterness
And I would have stayed up with you all night
Had I known how to save a life
...

Το είπε με όλο της το είναι, με όλη την ψυχή και την αισθαντικότητά της, με όλη την γλυκιά μελαγχολία που σου προκαλεί αυτό το τραγούδι. Το κοινό την αποθέωσε. Αισθανόταν υπέροχα, αποκαλυπτικά, εξουθενωτικά υπέροχα. Κατέβηκε από την σκηνή και κατευθύνθηκε σπίτι. Με μάγουλα κόκκινα, με μάτια αστραφτερά, ανέβηκε στον δεύτερο όροφο. Την περίμενε η γειτόνισσα «Πότε θα πλύνεις την βεράντα; Θα ειδοποιήσω την ιδιοκτήτρια, είμαστε φίλες εμείς και τότε θα δεις...». Μπήκε στο διαμέρισμά της και αναφώνησε: “I used to dream a lot, but sadly I stopped…”.


PS: Η τελευταία φράση είναι κλεμμένη από τον Fukuru! :)

Σχέσεις...

Έχω γνωρίσει ένα ζευγάρι εδώ και μερικούς μήνες που μου έχει κάνει εντύπωση. Σπουδάζουν και οι δύο στην ίδια επαρχιακή πόλη κι έχουν σχέση ένα χρόνο. Αυτή είναι 21, αυτός 19. Έχουν και οι δύο Ηλεκτρονικό Υπολογιστή. Αυτός τον χρησιμοποιεί μόνο για να παίζει παιχνίδια, αυτή μόνο για να κάνει εργασίες για τη σχολή της. Αυτό που του αρέσει πολύ είναι να βγαίνει έξω για καφέ ενώ αυτή ασχολείται ερασιτεχνικά με το θέατρο, με την ζωγραφική, με την διακόσμηση. Αυτός δεν έχει πάει ποτέ σε πρόβες από την παράσταση στην οποία θα παίξει, αυτή πάντα βγαίνει μαζί του όποτε αυτός θέλει. Αυτή δεν χρωστάει πολλά μαθήματα, αυτός δεν έχει αρχίσει ακόμα να δίνει! Αυτή καπνίζει, αυτός όχι. Το ντύσιμό της είναι λίγο γκόθικ κι έχει σκουλαρίκι στη μύτη και στο πηγούνι, ενώ το ντύσιμό του είναι συντηρητικό και δεν έχει τρύπες πουθενά. Η κοπέλα ακούει ελληνικό rock, αυτός λαϊκά. Αυτή δουλεύει στις διακοπές, αυτός πηγαίνει στους δικούς του. Δεν τις αρέσουν οι αγκαλιές, ενώ αυτός είναι πολύ τρυφερός.
Γενικά, έχω προσπαθήσει πολλές φορές να βρω ένα κοινό τους σημείο, αλλά δεν τα έχω καταφέρει. Στις συζητήσεις μας με την κοπέλα την έχω ρωτήσει τι είναι αυτό που τους έχει δέσει και η απάντησή της είναι ότι περνάνε καλά μαζί κι ότι δεν μαλώνουν σχεδόν ποτέ, σε αντίθεση με τον πρώην της με τον οποίο έσπαγαν καρέκλες!
Και η ερώτησή μου είναι η εξής. Είναι δυνατό να υφίσταται μια σχέση όταν δεν υπάρχει κανένα κοινό ενδιαφέρον; Αρκεί μόνο ο έρωτας; Τι είναι τελικά αυτό που κάνει επιτυχημένη μια σχέση, αυτό που σε κάνει να μένεις με τον άλλο για καιρό;
Υπάρχει άραγε απάντηση;

Five things about me!

Επιτέλους μετά από πολύ καιρό κατάφερα να ποστάρω! Και μετά από την πρόσκληση του fukuru γράφω κι εγώ 5 ανομολόγητα μυστικά του εαυτού μου, γιατί είμαι και προληπτική και δεν θέλω να επωμιστώ εγώ την γρουσουζιά. And there it goes:

1.Δεν τρώω τσίχλες. Τις σιχαίνομαι! Όλα ξεκίνησαν από την αγαπημένη μου μανούλα, η οποία αφού τις μασούσε τις άφηνε παντού μέσα στο σπίτι, στον νεροχύτη, στο μπάνιο, στο κομοδίνο, παντού. Τώρα δεν μπορώ ούτε καν να τις μυρίσω!

2.Ζηλεύω τους ανθρώπους που η φύση τους έδωσε τον μεταβολισμό που τους επιτρέπει να τρώνε ό,τι και όσο θέλουν χωρίς να παχαίνουν! Η αδικία σε όλο της το μεγαλείο, αφού το φαγητό είναι για μένα από τις μεγαλύτερες απολαύσεις!

3.Ακόμα δεν έχω καταφέρει να βρω το ταλέντο μου, το χάρισμά μου. Δοκίμασα να τραγουδήσω αλλά είμαι φάλτσα, δοκίμασα να ζωγραφίσω αλλά δεν μπορώ να τραβήξω ούτε μια ίσια γραμμή, δοκίμασα να γράψω αλλά δεν έχω την κατάλληλη φαντασία, δοκίμασα να μάθω μπαλέτο αλλά δεν έχω το κατάλληλο σώμα και ο κατάλογος θα μπορούσε να συνεχίζεται για πολύ... Ζω με την ελπίδα ότι κάποτε θα ανακαλύψω σε τι είμαι πραγματικά καλή!

4.Ένα από τα μεγαλύτερα όνειρά μου είναι να κερδίσω το Τζόκερ (τι πρωτότυπο!) μόνο και μόνο για να μπορώ να ταξιδέψω σε όλο τον κόσμο.

5.Είμαι πολύ χαρούμενη που ο Σ. βρίσκεται στη ζωή μου!

Και τώρα με τη σειρά μου προκαλώ-προσκαλώ τους παρακάτω να μοιραστούν μαζί μας πέντε πράγματα γι’ αυτούς:
Ιππότης
Τυρανούλης
Matron Maya
Roupis
Heliotypon

Tasmanian Devil

Τις προάλλες παρακολουθούσα ένα ντοκιμαντέρ στο ΣΚΑΪ για το τέρας της Ταζμανίας. Όχι το κινούμενο σχέδιο, αλλά το πραγματικό που ζει στην Αυστραλία. Έλεγε, λοιπόν ότι το θηλυκό έχει οίστρο μόνο μια φορά το χρόνο, οπότε και αφήνει το αρσενικό να την προσεγγίσει. Αφού αυτός την κυνηγήσει για μερικά μέτρα, τις ρίχνει μερικές δαγκωματιές και προσπαθεί να την ακινητοποιήσει. Αυτή στην αρχή το παίζει δύσκολη, αντιστέκεται, του ρίχνει και κανά δυο και τελικά μένει ήρεμη. Μετά ακινητοποιείται τελείως, δείχνοντας έτσι την αποδοχή της και υποταγή της, του ρίχνει ναζιάρικες ματιές και είναι έτοιμη να γονιμοποιηθεί. Αυτός κοιτάζει γύρω-γύρω και δείχνει τα δόντια του σε όποιον πλησιάζει, δηλώνοντας έτσι ότι «κοιτάξτε, μάγκες, δικιά μου είναι, μην τολμήσετε να την αγγίξετε». Τέλος, την δαγκώνει τρυφερά στο λαιμό, την γλύφει και λίγο (αλήθεια!) και περιμένει να φύγει το συνεργείο για να κάνει την δουλειά του!
Βλέποντας το εν λόγω ντοκιμαντέρ, δεν μπορούσα παρά να κάνω τις αντιστοιχίσεις της συμπεριφοράς του Τέρατος με αυτή του ανθρώπου, οι οποίες είναι παραπάνω από προφανείς. Τελικά όσα χρόνια να περάσουν, όσο οι κοινωνίες να αλλάξουν, ο άντρας θα νομίζει πάντα ότι είναι ο κυνηγός ενώ η αλήθεια είναι ότι το παιχνίδι βρίσκεται στα χέρια της γυναίκας. Αυτός μπορεί να κάνει την πρώτη κίνηση, αλλά αν δεν θέλει η κυρία κοκό δεν έχει. (Μιλάμε πάντα για φυσιολογικούς ανθρώπους κι όχι βιαστές). Τουλάχιστον η φύση αυτό δηλώνει… Εσείς τι λέτε;

What 's your Pimp Name?

Your Pimp Name Is...

Pimptress Dogg

What's" Your Pimp Name?

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!!!

Smile!

Αφιερωμένο σε όλους όσοι είναι άρρωστοι και έχουν πυρετό και είναι στο κρεβάτι και υποφέρουν και χρειάζονται κάτι για να χαμογελάσουν!

ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ!

Grisom 's the best!

Ακόμα μια φανατική της σειράς!!! Μέσα σε τρεις μέρες είδα τον έκτο κύκλο επεισοδίων!
Περιτό να πω ότι πλέον προσέχω που αφήνω τα αποτυπώματά μου!!!

GMT!!!

Γαμώτο!!!

Ακόμα μια μέρα που άργησα στην δουλειά!
Το αφεντικό έρχεται αργότερα και δεν το καταλαβαίνει ποτέ, έλα όμως που έχω έναν αγαπημένο "συνάδελφο" που είναι έτοιμος να με καρφώσει! Αφού μου την πει πρώτα!

Τι κάνει, λοιπόν, κανείς όταν έχει λερωμένη τη φωλιά του; Κάθεται και τα ακούει από τον "συνάδελφο" ή του λέει να κοιτάει την δουλειά του; Μαλώνεις μαζί του ή το παίζεις χαζή;

Εσείς τι λέτε;

Bride and Groom

Μπράβο κοπέλα μου!!!

Butterfly!

Πετάει, πετάει ο τίγρης;

Ladies only!

Κάτι για τις κυρίες!!!

Cheerleaders!

Έτσι, για να ανέβει το ηθικό μας!!!

Comeback!

Το δικό μου comeback ήταν πολύ δυναμικό! Μετά από 2 βδομάδες γεμάτες ξενύχτια, ποτά, φαγητά και ύπνο μέχρι το μεσημέρι, επέστρεψα στη δουλειά με βαριά καρδιά! Το μάτι ακόμα να ανοίξει, ο ένας καφές μετά τον άλλο και απίστευτη βαρεμάρα! Η Αθήνα με κίνηση ξανά και αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν τα γεμάτα απελπισία βλέμματα των περαστικών (λετε να ήταν ιδέα μου;)

Η αλήθεια είναι ότι τα πέρασα τέλεια αυτές τις μέρες και δυσκολεύομαι να προσαρμοστώ (τελικά συνειδητοποίησα ότι αυτό είναι μόνιμο πρόβλημα για μένα).

Εσείς πώς τα περάσατε;