Ουφ!

Τι κάνεις όταν θέλεις να αποφύγεις κάποιον; Τι κάνεις όταν συνειδητοποιείς ότι δεν ταιριάζεις με τον συγκεκριμένο άνθρωπο και όχι μόνο δεν ταιριάζεις αλλά μερικές φορές σε κουράζει αφάνταστα; Κι έχεις κολλήσει με αυτόν και έχεις εξαντλήσει όλες τις πιστευτές δικαιολογίες για να τον αποφύγεις. Κάθε Τρίτη, κάθε αναθεματισμένη Τρίτη, προσπαθώ απεγνωσμένα να γλιτώσω από την εξής ερώτηση: «Λοιπόν, είσαι έτοιμη να πάμε για καφέ»; Και συνεχίζει έχοντας έτοιμο ένα ολόκληρο πρόγραμμα για το που θα πάμε, από ποιον δρόμο, τι θα πιούμε και τι θα συζητήσουμε. Και αρχίζει ο Γολγοθάς της γκρίνιας: «Εγώ λέω να πάμε εδώ κοντά στο Τάδε για να μην περπατάμε γιατί έχει και χάλια καιρό σήμερα, πολύ κρύο ή υγρασία ή ήλιο ή βροχή ή σύννεφα. Και σήμερα δεν αισθάνομαι καλά, με πονάει το κεφάλι ή δόντι ή αφτί ή κοιλιά ή μέση ή πατούσα και γενικά είμαι πεσμένη ή στεναχωρημένη ή απογοητευμένη ή βαρεμένη (ουπς αυτός είναι δικός μου χαρακτηρισμός) και ευτυχώς που υπάρχεις εσύ εδώ και μπορώ να μιλάω και γκρίνια, γκρίνια, γκρίνια, γκρίνια!» Κάθε Τρίτη συζητάμε τα ίδια θέματα για το τι της έκανε ο πρώην, για το τι της είπε (με κάθε ΑΣΗΜΑΝΤΗ λεπτομέρεια) ένας γκόμενος που θέλει (που μεταξύ μας δεν υπάρχει περίπτωση να της κάτσει, κάτι που είναι ολοφάνερο, αλλά αυτή δεν το καταλαβαίνει)! Και αυτό που μου την δίνει περισσότερο είναι ότι υπό διαφορετικές συνθήκες δεν θα μου έκανε παρέα, δεν θα μου έδινε καμία σημασία! Αλλά τώρα επειδή εδώ δεν έχει κανέναν άλλον μου έχει φορτωθεί ανεπανόρθωτα!!!
Έχω αναρωτηθεί από την μεριά μου αν εγώ είμαι η περίεργη, η αντικοινωνική που προτιμώ να είμαι στο γραφείο και να σερφάρω ή να παίζω παιχνίδια στον υπολογιστή παρά να βγω έξω για καφέ. Έχω αναρωτηθεί αν εγώ δεν είμαι τόσο ενδιαφέρον συνομιλητής ώστε να ξεκινήσω ένα άλλο θέμα συζήτησης εκτός από το να αναλωνόμαστε στο τι θέλει να πει ο γκόμενος με την φράση «Χάρηκα που τα είπαμε». Τέλος έχω αναρωτηθεί αν αυτό που συμβαίνει οφείλεται στην κρίση των ανθρωπίνων σχέσεων ή στην έλλειψη ενδιαφέροντος για συνάνθρωπο. Ε, λοιπόν δεν ισχύει τίποτα από τα παραπάνω! Απλώς η γυναίκα δεν αντέχεται!
Ελπίζω αύριο να βρω μια πειστική δικαιολογία και να την γλιτώσω! Γιατί διαφορετικά θα γίνω εγώ η γκρινιάρα και υστερική που δεν θα την αντέχει κανένας!