How to save a Life

Βράδυ Κυριακής, μιας όμορφης Κυριακής με γλυκό καιρό και κάτι γκρίζα συννεφάκια που σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν θα προλάβεις να φτάσεις στον προορισμό σου χωρίς να βραχείς, ανηφόριζε αργά το λοφάκι μέχρι που βρέθηκε στο ξέφωτο. Είχε πολλή υγρασία, το έδαφος ήταν βρεγμένο και τα κλαδιά των δέντρων έσταζαν, αλλά δεν την ένοιαζε τίποτα. Εξακολουθούσε να κοιτάει μακριά και να κάνει όνειρα κι ας ήξερε ότι δεν θα πραγματοποιούνταν. Με τα ακουστικά στα αφτιά, με τον σάκο στον ένα ώμο, φορώντας το χοντρό μπουφάν προχωρούσε κοιτώντας γύρω της. Δίπλα της περπατούσε ένα αγόρι, δεκαέξι χρονών να ήταν, που άκουγε δυνατά Linking Park, πιο δίπλα ένα κοριτσάκι που κρατούσε το mp3 της σφιχτά στα χέρια κι άκουγε Scissors Sisters, στο βάθος μια άλλη κοπέλα περπατούσε στο ρυθμό των Stereophonics και στο βάθος πρόσεξε δυο φιγούρες σ’ ένα παγκάκι, που κουνούσαν ρυθμικά τα πόδια τους τραγουδώντας Cure. Βγήκε από το σκοτεινό πάρκο, διέσχισε την λεωφόρο και σκέφτηκε να κάνει την διαδρομή με τα πόδια κι όχι με τρόλεϊ. Ο σάκος δεν ήταν βαρύς κι είχε ακόμα πολλές σκέψεις και όνειρα να κάνει. Πρόσεξε ότι κόσμος πολύς την ακολουθούσε. Όλοι με ακουστικά όπως και η ίδια. “What a wonderful world”, σκέφτηκε, “what a beautiful night”. Από παντού ακούγονταν μελωδίες, ξεχώρισε τους Placebo, U2, Rasorlight, Oasis, My Chemical Romance, Nickelback κι άλλα αγαπημένα συγκροτήματα που την έκαναν να ταξιδεύει σε άλλους κόσμους. Φτάνοντας στο άλσος συνειδητοποίησε ότι το πλήθος μεγάλωνε σιγά-σιγά κι όλο και περισσότερες μουσικές ακούγονταν. Ξαφνικά ένιωσε να την σηκώνουν στα χέρια και να την οδηγούν σε μια πλατφόρμα στην άκρη του άλσους. Μη μπορώντας να κάνει κάτι άλλο, πήρε το μικρόφωνο και άρχισε να τραγουδάει τους Fray.

"How To Save A Life"

Step one you say we need to talk
He walks you say sit down it's just a talk
He smiles politely back at you
You stare politely right on through
Some sort of window to your right
As he goes left and you stay right
Between the lines of fear and blame
And you begin to wonder why you came

Where did I go wrong, I lost a friend
Somewhere along in the bitterness
And I would have stayed up with you all night
Had I known how to save a life
...

Το είπε με όλο της το είναι, με όλη την ψυχή και την αισθαντικότητά της, με όλη την γλυκιά μελαγχολία που σου προκαλεί αυτό το τραγούδι. Το κοινό την αποθέωσε. Αισθανόταν υπέροχα, αποκαλυπτικά, εξουθενωτικά υπέροχα. Κατέβηκε από την σκηνή και κατευθύνθηκε σπίτι. Με μάγουλα κόκκινα, με μάτια αστραφτερά, ανέβηκε στον δεύτερο όροφο. Την περίμενε η γειτόνισσα «Πότε θα πλύνεις την βεράντα; Θα ειδοποιήσω την ιδιοκτήτρια, είμαστε φίλες εμείς και τότε θα δεις...». Μπήκε στο διαμέρισμά της και αναφώνησε: “I used to dream a lot, but sadly I stopped…”.


PS: Η τελευταία φράση είναι κλεμμένη από τον Fukuru! :)