Friday, November 28, 2008

This is the end...

...my only friend!
Το τέλος της ζωής μου στην Αθήνα! Αν κάποιος μου έλεγε πριν από τρία χρόνια ότι θα μετακόμιζα στην επαρχιακή πόλη στην οποία μεγάλωσα, θα τον έλεγα τρελό. Ποτέ δεν ήθελα να ξαναγυρίσω, αλλά η ζωή πολλές φορές τα κανονίζει αλλιώς! Δεν το μετάνιωσα βέβαια μέχρι στιγμής, περνάω πολύ ωραία εδώ, αλλά μου λείπει η Αθήνα. Την αγάπησα πολύ αυτή την πόλη και εξακολουθώ να την αγαπώ. Αυτά που θα μου λείψουν περισσότερο είναι:
-Το κλίμα της...Χωρίς υγρασία και πολύ κρύο!
-Η αίσθηση ελευθερίας που σου δίνει. Δεν σε νοιάζει τι θα φορέσεις για να πας super-market, δεν σε νοιάζει τι θα πει ο γείτονας, μπορείς να βρίσεις άνετα στον δρόμο, μπορείς να είσαι ο εαυτός σου... Εδώ πάλι δεν μπορείς, πρέπει να προσέχεις συνέχεια και να λες στους ανθρώπους αυτά που θέλουν να ακούσουν, αλλιώς σε κοιτούν περίεργα...
-Το Παγκράτι, η γειτονιά μου, όπου έζησα 6 περίπου χρόνια, μια περιοχή γεμάτη ζωή, νέους ανθρώπους, ωραία στέκια...
-Γενικά το κέντρο. Σύνταγμα, Κολωνάκι, Μοναστηράκι, Θησείο, Ψυρρή, Γκάζι, απίστευτες περιοχές.
-Ο Πειραιάς, άλλη περιοχή με τελείως διαφορετική ατμόσφαιρα, με μέρη όπως η Καστέλα που πάντα θα σκέφτομαι...
-Οι διάφορες κουζίνες. Θα μου λείψουν τα κινέζικα, τα γιαπωνέζικα, τα μεξικάνικα. Εδώ δεν έχει τέτοια, δυστυχώς...
-Το μετρό. Ω, ναι, το μετρό...
Είναι κι άλλα που θα μου λείψουν αλλά θα τα κρατήσω για μένα.
Εσείς που μένετε εκεί μην γκρινιάζετε σας παρακαλώ! Να την εκτιμάτε, να την προσέχετε και να την φροντίζετε. Είναι μια υπέροχη πόλη...

6 comments:

Heliotypon said...

Πολύ "ευαίσθητο" το θέμα που έθιξες. Αυτή η έλλειψη ελευθερίας στα μικρά μέρη, eκεί που όλοι είναι γνωστοί και που ο καθένας κρατάει από ένα μεγεθυντικό φακό κι είναι έτοιμος (νομίζω ιδίως "έτοιμη") να ανακλύψουν παραπτώματα και να τα κάνουν αναρτήσεις στα δικά τους (μη ηλεκτρονικά) Blog, έκανε πολλούς ανθρώπους να πάρουν τον δρόμο της φυγής για την πρωτεύουσα. 'Εζησα σε επαρχιακή πόλη 6 μήνες, όταν υπηρετούσα στον στρατό και κόντεψα να τρελλαθώ, ανακαλύπτοντας πόσα ήξεραν για μένα παντελώς άγνωστοί μου άνθρωποι! Αναρωτιέμαι αν τώρα, που υποτίθεται ότι έχω ξεπεράσει την έννοια για το τι θα πουν για μένα, θα μπορούσα να ζήσω σε ένα τέτοιο κοινωνικό κλίμα και να είμαι ο εαυτός μου...

τσέλιγκας said...

Εύγε κούκλα!

Anonymous said...

Ρε συ Βλάχα...
Δεν μετακόμισες και στο άλλο ημισφαίριο!
Θα μπορείς να πηγαίνεις εκδρομούλες που και που...
Βέβαια δεν θα είναι το ίδιο...
Δεν θα έχει Τόσκα εκεί που είσαι, ούτε Μέγαρο αλλά θα έχεις εμένα ανταποκριτή για να σου λέω λεπτομέρειες! :-P

vlacha said...

@heliotypon: Μπορείς να είσαι ο εαυτός σου, αλλά πρέπει να είσαι έτοιμος να πληρώσεις το τίμημα, το οποίο είναι παράξενες ματιές, να σε χαρακτηρίσουν περίεργη, να μαλώσεις με ανθρώπους. Και το κακό είναι ότι χρειάζεσαι τους ανθρώπους σε μια μικρή πόλη αν θέλεις να ζήσεις και να δουλέψεις εκεί! Οπότε το βουλώνεις, κουνάς συναινετικά το κεφάλι και συνεχίζεις... Εντάξει τα πράγματα δεν είναι και τόσο άσχημα, γι΄αυτό θα ακολουθήσει και ποστ με τα θετικά της επαρχίας!

@τσέλιγκας: Να μου την προσέχετε, λοιπόν, την Αθήνα μου (χι, χι)

@fukuru: Ναι, απλά δεν είναι το ίδιο... Είπαμε, περιμένω εντυπώσεις από Όπερα, θα δεις θα σου αρέσει!

Anonymous said...

..και δεν ημουν εγω στη θεση σου!?
παρακαλαω να φυγω απο τη σκατουπολη και δε μπορω.

tiranoulis said...

filenada mono egw mporw na se katalavw...pagratara s'agapame.... snif snif snif...ela tinkyriaki mazi na perpatisoume ti xremwnidou tin imitou kai tin filolaou...